rehane

«رمضان» در لغت از «رمضاء» به معنای شدت حرارت گرفته شده و به معنای سوزانیدن می باشد. چون در این ماه گناهان انسان بخشیده می شود، به این ماه مبارک رمضان گفته اند.

پیامبر اکرم(ص) می فرماید: «انما سمی الرمضان لانه یرمض الذنوب؛ماه رمضان به این نام خوانده شده است، زیرا گناهان را می سوزاند.»

**رمضان نام یکی از ماه های قمری و تنها ماه قمری است که نامش در قرآن آمده است و یکی از چهار ماهی است که خداوند متعال جنگ را در آن حرام کرده است.(مگر جنبه دفاع داشته باشد.)**

در این ماه کتاب های آسمانی قرآن کریم، انجیل، تورات، صحف و زبور نازل شده است.

این ماه در روایات اسلامی ماه خدا و میهمانی امت پیامبر اکرم(ص) خوانده شده و خداوند متعال از بندگان خود در این ماه در نهایت کرامت و مهربانی پذیرایی می کند؛ پیامبر اکرم(ص) می فرماید: «ماه رجب ماه خدا و ماه شعبان ماه من و ماه رمضان، ماه امت من است، هر کس همه این ماه را روزه بگیرد بر خدا واجب است که همه گناهانش را ببخشد، بقیه عمرش را تضمین کند و او را از تشنگی و عطش دردناک روز قیامت امان دهد.»

این ماه، در میان مسلمانان از احترام، اهمیت و جایگاه ویژه ای برخوردار و ماه سلوک روحی آنان است و مؤمنان با مقدمه سازی و فراهم کردن زمینه های معنوی در ماه های رجب و شعبان هر سال خود را برای ورود به این ماه شریف و پربرکت آماده می کنند، و با حلول این ماه با شور و اشتیاق و دادن اطعام و افطاری به نیازمندان، شب زنده داری و عبادت، تلاوت قرآن، دعا، استغفار، دادن صدقه، روزه داری و… روح و جان خود را از سرچشمه فیض الهی سیراب می کنند.

فضائل ماه رمضان
گرچه ذکر تمام فضائل ماه مبارک رمضان از حوصله این مقال خارج است؛ ولی پرداختن و ذکر برخی از فضائل آن از نظر قرآن و روایات اسلامی خالی از لطف نیست.

1. برترین ماه سال
ماه مبارک رمضان به جهت نزول قرآن کریم در آن و ویژگی های منحصری که دارد در میان ماه های سال قمری برترین است؛ قرآن کریم می فرماید: «ماه رمضان ماهی است که قرآن برای هدایت انسان ها در آن نازل شده است.»

پیامبر گرامی(ص) درباره ماه رمضان می فرماید: «ای مردم! ماه خدا با برکت و رحمت و مغفرت به شما روی آورد، ماهی که نزد خدا از همه ماه ها برتر و روزهایش بر همه روزها و شب هایش بر همه شب ها و ساعاتش بر همه ساعات برتر است، ماهی است که شما در آن به میهمانی خدا دعوت شده و مورد لطف او قرار گرفته اید، نفس های شما در آن تسبیح و خوابتان در آن عبادت، عملتان در آن مقبول و دعایتان در آن مستجاب است…. بهترین ساعاتی است که خداوند به بندگانش نظر رحمت می کند… .»

2. نزول کتب آسمانی در این ماه
تمام کتب بزرگ آسمانی مانند: قرآن کریم، تورات، انجیل، زبور، صحف در این ماه نازل شده است. حضرت امام صادق(ع) می فرماید: «کل قرآن کریم در ماه رمضان به بیت المعمور نازل شد، سپس در مدت بیست سال بر پیامبر اکرم(ص) و صحف ابراهیم در شب اول ماه رمضان و تورات در روز ششم ماه رمضان، انجیل در روز سیزدهم ماه رمضان و زبور در روز هیجدهم ماه رمضان نازل شد.»

3. توفیق روزه
در ماه رمضان خداوند متعال توفیق روزه داری را به بندگانش داده است؛ «پس هر که ماه [رمضان] را درک کرد، باید روزه بگیرد.»

انسان افزون بر جنبه مادی و جسمی، دارای بُعد معنوی و روحی هم هست و هر کدام در رسیدن به کمال مطلوب خود، برنامه های ویژه را نیاز دارند، یکی از برنامه ها برای تقویت و رشد بُعد معنوی، تقوا و پرهیزگاری است؛ یعنی اگر انسان بخواهد خودش را از جنبه معنوی رشد و پرورش دهد و به طهارت و کمال مطلوب برسد، باید هوای نفس خود را مهار کند و موانع رشد را یکی پس از دیگری بر دارد و خود را سرگرم لذت ها و شهوات جسمی نکند. یکی از اعمالی که در این راستا مؤثر و مفید است روزه داری است، قرآن کریم می فرماید: «… ای افرادی که ایمان آورده اید! روزه بر شما نوشته شد، همان گونه که بر پیشینیان از شما نوشته شده، تا پرهیزگار شوید.»

سبت عشق به من نسبت جان است به تن
تو بگو من به تو مشتاق‌ترم یا تو به من؟

زنده‌ام بی تو همین قدر که دارم نفسی
از جدایی نتوان گفت به جز آه سخن

بعد از این در دل من، شوق رهایی هم نیست
این هم از عاقبت از قفس آزاد شدن

وای بر من که در این بازی بی‌سود و زیان
پیش پیمان‌شکنی چون تو شدم عهدشکن

باز با گریه به آغوش تو بر می‌گردم
چون غریبی که خودش را برساند به وطن

تو اگر یوسف خود را نشناسی عجب است
ای که بینا شده چشم تو ز یک پیراهن

#فاضل_نظری

خانمت دعوا کردی. چه می‌شود؟ بگو حق با شماست. اگر بگویی حق با شماست علاوه بر این‌که قائله ختم می‌شو
این تواضع‌ ها، شکستن نیست. بعضی وقت‌ها می‌گویند که این تواضع‌ها تنقیص است. شأن ما را، رتبه‌ی ما را پایین می‌آورد. من می‌گویم نخیر. این‌ها همه رفعت عند‌الله است.

در روایات هست «اطلب رفعة عند‌الله».

بعد می‌گوید چه‌کار کن. رفعت عند‌الله همه‌ی مصادیقش مصداق شکستن صولت نفس است. هر کجا صولت نفس را شکستی بلند شو بیا بالا.

با خانمت دعوا کردی. چه می‌شود؟ بگو حق با شماست. اگر بگویی حق با شماست علاوه بر این‌که قائله ختم می‌شود، روز قیامت خدا می‌گوید هر کس گردن من حق دارد بلند شود. اهل محشر می‌گویند خدایا چه کسی می‌تواند گردن تو حق داشته باشد؟ و من این آیه را می‌خوانم. «فَمَنْ عَفا وَ أَصْلَحَ فَأَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ» علی الله یعنی خودم باید مزدش را بدهم. این برای کسی که دنبال  تشخص‌های مادی نیست خیلی خیلی سهل است. یک کلمه یاد بگیر. بگو حق با شماست. اگر گفتی حق با شماست، دعوا خوابید، من ضامنم ثوابش خیلی بالاتر از این نمازهاست که ما می‌خوانیم. 

: #آیت_الله_سیدحسن_عاملی

مشغله‌‌ها همیشه بازدارنده انسان از تلاش‌های پیش‌برنده است. آفت‌های جسمی و بیماری‌ها، سرعت پرواز انسان را می‌کاهد. خوشبخت کسی است که تنی سالم و فرصت و فراغتی آزاد داشته باشد تا بتواند به آنچه که باید، برسد و دست یابد

مشغله‌‌ها همیشه بازدارنده انسان از تلاش‌های پیش‌برنده است. آفت‌های جسمی و بیماری‌ها، سرعت پرواز انسان را می‌کاهد. خوشبخت کسی است که تنی سالم و فرصت و فراغتی آزاد داشته باشد تا بتواند به آنچه که باید، برسد و دست یابد. پیامبر(ص) در سخنانشان با ابوذر، با یادآوری این مطلب، این درس بزرگ را می‌دهد که باید از فرصت‌ها، تندرستی‌ها، توانایی‌ها، فراغت‌ها و جوانی‌ها حدّاکثر استفاده را ببرد. پس از بیان این نکته که بیشتر مردم در دو نعمت، صحّت و فراغت مغبون و زیان دیده‌اند، می‌فرمایند:
«ای ابوذر! پنج چیز را قبل پنج چیز، قدر بشناس و غنیمت بدان:

 جوانی‌ات را، قبل از پیری؛
تندرستی‌ات را، قبل از بیماری؛
دارایی‌ات را، قبل از تنگدستی؛
فراغتت را، قبل از گرفتاری؛
زندگی‌ات را، قبل از مرگ…»1
راستی، چه درس شگفت و بزرگ و حکیمانه‌ای! مگر نه اینکه سرمایه‌های سودآور انسان در بازار زندگی، عبارت است از: جوانی، سلامتی، امکانات مادّی، فراغت و سرمایه عمر؟! و مگر نه اینکه آفت هر یک از اینها، در کنارش بیان شده است؟
اگر بتوانیم در جوانی، کاری برای پیری بکنیم، اگر بتوانیم از تندرستی، بهره کامل ببریم، اگر موفّق شویم مال را در جای درست خود، مصرف و خرج کنیم، اگر از فرصت‌های گرانبها، حدّاکثر استفاده را بگیریم و اگر از عمر گرانمایه، برای خانه ابدی و سرای آخرت، ره‌توشه‌ای برداریم، دیگر چه غم و اندوهی؟
بیشتر زیان‌دیدگان، کسانی هستند که گوهر وقت را رایگان از دست می‌دهند. مگر می‌توان وقت رفته را باز آورد؟… هرگز! از رسول خدا(ص) بشنویم:
«ای ابوذر! از اینکه کاری را به آینده موکول کنی و کار امروز را به فردا بیفکنی (تسویف) بپرهیز.
تو امروز، در مقابل امروزت هستی. از آینده چه خبر داری؟
اگر فردایی داشتی، برای فردایت چنان باش که برای امروزت بودی و اگر به فردا نرسیدی، بر کوتاهی و قصور امروز، اندوه نخواهی داشت.»2

پی‌نوشت‌ها:
1. «بحارالانوار»، ج 74، ص72. (ُ يَا أَبَا ذَرٍّ اغْتَنِمْ خَمْساً قَبْلَ خَمْسٍ شَبَابَكَ قَبْلَ هَرَمِكَ وَ صِحَّتَكَ قَبْلَ سُقْمِكَ وَ غِنَاكَ قَبْلَ فَقْرِكَ وَ فَرَاغَكَ قَبْلَ شُغْلِكَ وَ حَيَاتَكَ قَبْلَ مَوْتِكَ يَا أَبَا ذَرٍّ إِيَّاكَ وَ التَّسْوِیفَ بِعَمَلِكَ فَإِنَّكَ بِيَوْمِكَ وَ لَسْتَ بِمَا بَعْدَهُ فَإِنْ يَكُنْ غَدٌ لَكَ فَكُنْ فِی الْغَدِ كَمَا كُنْتَ فِی الْيَوْمِ وَ إِنْ لَمْ يَكُنْ غدا [غَدٌ لَكَ‏] لَمْ تَنْدَمْ عَلَى مَا فَرَّطْتَ فِی الْيَوْم‏)
2. همان.

در آخرین دهه قرن بیستم میلادی، حوادث و وقایعی در جهان اتّفاق افتاد که با پیش‌بینی‌های مورّخان و جامعه‌شناسان مغرب زمین، مخالف بود. پس از فروپاشی «شوروی سابق»، بسیاری از جوانان و نوجوانان کشورهای مختلف ـ خواه در «آمریکا» و خواه در «آسیا» و «آفریقا» ـ به مذهب و آموزه‌های دینی روی آوردند.
با آغاز قرن بیست و یکم، واقعه دیگری جامعه‌شناسان و سیاستمداران غرب را بهت‌زده ساخت. آمارها و سنجش‌های سازمان‌ها و نهادهایی که گرایش نوجوانان و جوانان را در جهان بررسی می‌نمودند، از رویکرد غیرمنتظره نسل جدید به اسلام و مبانی آن سخن گفتند.
در پایان سال 2004م. مراکز پژوهش‌های اجتماعی با ارائه آمار دیگر به حیرت جامعه‌شناسان افزودند. تا قبل از این تاریخ جامعه‌شناسان عقیده داشتند آئین بودایی به علّت آنکه تبلیغات وسیعی را از نیمه دوم قرن بیستم آغاز کرده و خود را تنها آئین و پرچمدار مهرورزی و وحدت مردم جهان می‌داند، به زودی توجّه جهانیان را به خود جلب خواهد نمود؛ امّا آمارهایی که در پنج قارّه به دست آمده بود، نشان می‌داد که با وجود تبلیغات وسیع عوامل کلیسا و بنگاه‌های تبلیغاتی صهیونیستی بر ضدّ اسلام، گروه‌های عظیمی از معتقدان به مسیحیّت و حتّی گروه‌هایی از پیروان آئین‌های هندوئیسم، بودیسم، شینتو و کنفوسیوس به اسلام روی آورده‌اند.
تبلیغات بر ضدّ آئین اسلام، به چندین قرن پیش باز می‌گردد؛ امّا از آغاز قرن بیستم با تحوّلاتی که در پیشرفت علوم ارتباطات و توسعه رسانه‌ها به وجود آمد، این تبلیغات نیز وارد مرحله تازه‌ای شد. تمام تلاش رسانه‌های وابسته به مخالفان اسلام در غرب و شرق، به دنبال جا انداختن این ادّعا بودند که این ایدئولوژی  و مکتب، تشویق‌کننده انسان‌ها به خشونت و ترور است و نفرت و انتقام را تبلیغ می‌کنند.
تبلیغات مخالفان، ابتدا متوجّه اصل اسلام بود؛ امّا از سال 2002م. این تهاجمات متوجّه شیعه گردید و حتّی برخی از سایت‌های تبلیغاتی ادّعا کردند که مسلمانان قائل به مهدویّت که در اصل، همان شیعیان می‌باشند، بیش از دیگر مسلمانان به ترور و خشونت معتقد هستند؛ زیرا فرد منجیّ و پیشوایی که آنان انتظارش را می‌کشند، در صدد کشتار و انتقام است.
تبلیغ چنین اتّهامی از سال 2003م. شدّت بیشتری یافت و برخی از سایت‌های به اصطلاح وابسته به مسلمانان و مخالف شیعه نیز این اتّهامات را تکرار می‌کنند. حتّی یکی از این رسانه‌ها ادّعا کرده است که بخش عمده‌ای از جنگ‌های خشونت‌بار و پر تلفات تاریخ، نتیجه اعتقاد به مهدویّت است.
در حالی‌که این تبلیغات نه تنها هیچ‌گونه مدرک و سند تاریخی ندارد، برخلاف تبلیغات بی‌پایه این رسانه‌ها اعتقاد به مهدویّت انسان را خشن و شیفته ترور و ارعاب نمی‌سازد؛ بلکه پیشوایان مکتب تشیّع، خود، پیام‌آور محبّت و انسان‌دوستی بوده‌اند.
آنچه مبلّغان مسیحیّت را نگران ساخته، پیشرفت سریع اسلام در همه سرزمین‌هاست. می‌دانیم نزدیک به چهار قرن است که مسیحیّت، دارای سازمان تبلیغاتی مستقلّی است که همه ساله گروهی از کشیشان را آموزش می‌دهد و به دورترین نقاط جهان اعزام می‌دارد و برای به انجام رساندن مأموریت آنان، هزینه‌های سنگین بر عهده می‌گیرد. سازمان‌های تبلیغاتی مسیحیّت -چه کاتولیک و چه پروتستان ـ از حمایت‌ دولت‌های متبوع خود نیز برخوردارند و برای اینکه کسی را به آیین خود درآورند، همه نوع تسهیلات مادّی برایش فراهم می‌آورند. با وجود این، موفّقیت چندانی به دست نیاورده‌اند.
از سوی دیگر، اسلام که هرگز سازمان متشکلّی، همچون سازمان‌های کشیشان، با آن‌همه اعتبارات و امکانات مادّی نداشته است، همچنان مورد اقبال مردم در سرتاسر دنیاست. در آمریکا و کشورهای اروپایی در قرن حاضر، مؤسّسات وسیعی برای پژوهش و درک علل گرایش به اسلام تشکیل شده است.
یکی دیگر از عواملی که موجب جلب توجّه این سازمان‌ها به اسلام گشته است، اقبال بسیاری از مسلمانان جهان و حتّی مسیحیان، هندوها و بوداییان در سال‌های اخیر، به مکتب تشیّع و آموزه‌های امامان شیعه است. به همین دلیل هم سازمان‌های تبلیغاتی مسیحیان، یهودیان، هندوها و وهّابیان، تبلیغات گسترده‌تری را بر ضدّ تشیّع آغاز کرده‌اند.
آنچه که نمی‌توان در آن تردید نمود، این است که عامل اصلی این گرایش، آشکار شدن آیات «قرآن کریم» و سیره رسول اکرم(ص) و امامان شیعه می‌باشد. عطوفت و بزرگواری و مردم‌دوستی پیامبر(ص) و خاندانش، گسترده‌تر و عمیق‌تر از آن بود که مخالفان اسلام آن را منکر شوند. فرهیختگان عالم، پس از مطالعه قرآن کریم و بررسی سیره رسول اکرم(ص) و اهل بیت او، بر این حقیقت اعتراف می‌کنند که اسلام، پیام‌آور محبّت و نیک‌خواهی است.
ولتر،1 نویسنده مشهور فرانسوی، از جمله افرادی بود که در آغاز جوانی، تحت تأثیر تبلیغات کلیسا قرار گرفت و مطالبی موهن بر ضدّ اسلام و پیامبر اسلام نوشت و آن را منتشر کرد؛ امّا پژوهش‌ها و مطالعات بعدی وی موجب شد که از حقیقت دعوت پیامبر اسلام آگاه شود. آنگاه با صراحت نوشت:
باید اعتراف کرد که محمّد[ص] تقریباً همه آسیا را از بت‌پرستی رهایی بخشید و توحید واقعی را به جهانیان آموخت و با قدرت و صلابت، علیه بت‌پرستان قیام کرد. بسیار مشکل بود که دینی چنین ساده و خردمندانه و پاک انسانی که به وسیله مردی نیرومند و همیشه پیروز تعلیم داده می‌شد، نیمی از جهان را مسخّر نگرداند.2
جان دیون پورت3 نویسنده نامدار انگلیسی نیز در حدود یکصد سال پیش با شجاعت کم‌نظیری کتاب «عذر تقصیر به پیشگاه محمّد و قرآن» را منتشر ساخت و بر همه تهمت‌ها و افتراهای چندین قرن دشمنان اسلام، خطّ بطلان کشید و این اتّهام را که اسلام دین شمشیر، ترور و خشونت است، از چهره اسلام پاک کرد.
مارسل بوازار، پژوهشگر فرانسوی نیز در کتاب «انسان‌دوستی در اسلام»، با ذکر آیات متعدّد از قرآن کریم که انسان‌ها را به نیکی نمودن به همه انسان‌های دیگر دعوت می‌کند، نشان داد که اسلام، دین عطوفت و محبّت است. وی با صراحت نوشت:
بی هر مقدّمه‌ای، باید بگوییم که ما معتقدیم اسلام، یک وحی الهی است.4
او جوانمردی، تواضع، امانت، پاکی، حسن خلق و بخشندگی را از صفات و ویژگی‌های حضرت محمّد(ص) می‌داند.5

مهدی(ع) نیز پیام‌ور مهرورزی و دوستی است
تردیدی نیست که حضرت مهدی(عج) مانند دیگر امامان شیعه در قلّه رحمت و محبّت جای دارد. او گنجینه ارزشمند کرامت و مبلّغ مکتبی است که شعار جاودانی‌اش ستایش خداوندی است و رحمان و رحیم است.
حضرت مهدی(عج) پاکیزه‌ترین خلق خدا، معدن لطف و صفا و پرچمدار عدالت‌خواهی است. بنابراین چگونه این پیام‌آور آزادی و رهایی انسان‌ها می‌تواند منادی خشونت باشد؟
دشمنان آزادی و کرامت انسانی که تلاش می‌کنند تشیّع را عامل خشونت نشان دهند، به چند روایت ضعیف توسّل می‌جویند و آن را در سایت‌های اینترنتی خود به نمایش می‌گذارند؛ در حالی‌که احادیث صحیح بسیاری بر عشق و محبّت امام نسبت به مردمان حکایت دارد. در اینجا به چند نمونه اشاره می‌کنیم:
امیرمؤمنان، علیّ‌بن ابی‌طالب(ع) از رسول اکرم(ص) پرسیدند:
«آیا مهدی از ما اهل بیت‌ است؟»
رسول اکرم(ص) در پاسخ فرمودند: «آری. مهدی از ماست. خداوند همان‌گونه که دین را به وسیله ما آغاز نمود، به وسیله او به اتمام می‌رساند. مردم به دست ما از شرک رهایی یافتند و پس از پایان گرفتن فتنه‌های دشمنان، میان مردم الفت و صمیمیّت ایجاد شد. وظیفه ما از آغاز، برداشتن کینه‌ها و عداوت‌هاست؛ به گونه‌ای که همه برادر ایمانی شوند.»6
همچنین پیامبر اسلام(ص) فرمودند:
«مهدی روش مرا دنبال می‌کند و هرگز از روش من بیرون نمی‌رود.»
درباره مهرورزی مردم به حضرت مهدی(عج) فرمودند:
«امّت اسلامی به مهدی مهر می‌ورزند و به سویش پناه می‌برند. آن‌چنان‌که زنبوران عسل به سوی ملکه خود پناه می‌برند، عدالت را در پهنه گیتی می‌گستراند و صفا و صمیمیّت صدر اسلام را به آنها بازمی‌گرداند.»7
حضرت علیّ‌بن ابی‌طالب(ع) سرور آزادگان و پرچمدار محبّت و مهرورزی، در تمام دوران حکومت خویش تلاش نمود تا مردم را به دوران رسول اکرم(ص) بازگرداند و سیره و روش او را زنده نماید. راه و روش همه امامان و همچنین حضرت مهدی(عج) همان روش رسول اکرم(ص) و حضرت علی(ع) است.
دعاها و نیایش‌هایی که از امامان معصوم(ع) به ما رسیده، در واقع سرودهای مهرورزی و محبّت است. نگاهی به «دعای مکارم اخلاق» امام سجّاد(ع)، نشان می‌دهد که امامان شیعه تا چه حدّ از خشونت و نفرت و کینه به دور بوده‌اند.
«اللَّهُمَّ صَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ وَ أَبْدِلْنی‏ مِنْ بِغْضَةِ اهْلِ الشَّنَانِ الْمَحَبَّةَ وَ مِنْ حَسَدِ اهْلِ الْبَغْىِ الْمَوَدَّةَ وَ مِنْ ظِنَّةِ اهْلِ الصَّلاحِ الثِّقَةَ وَ مِنْ عَداوَةِ الادْنَيْنَ الْوَلايَةَ وَ مِنْ عُقوُقِ ذَوِى الْاَرْحامِ الْمَبَّرَةَ وَ مِنْ خِذْلانِ الْاَقْرَبینَ النُّصْرَةَ وَ مِنْ خِبِّ الْمُدارینَ تَصْحیحَ الْمِقَةِ وَ مِنْ رَدِّ الْمُلابِسینَ كَرَمَ الْعِشْرَةِ وَ مِنْ مَرارَةِ خَوْفِ الظَّالِمینَ حَلاوَةَ الَامَنَه؛
بار خدایا! بر محمّد و آلش درود فرست و شدّت کینه کینه‌توزان را به محبّت و حسد اهل تجاوز را به مودّت و بدگمانی اهل صلاح را به اطمینان و دشمنی نزدیکان را به دوستی و گسستن خویشاوندان را به خوش‌رفتاری و رو‌برتافتن نزدیکان را از یاری نمودن به یاری و دوستی ظاهرسازان را به دوستی حقیقی و خوار انگاشتن مصاحبان را به حسن رفتار و تلخی ترس از ظالمان را به شیرینی ایمنی مبدّل ساز.»
به راستی می‌توان باور کرد که حضرت مهدی(عج) که از سلاله مهرورزان و پیام‌آوران محبّت است؛ چون ظهور کند، بر مردمان خشم گیرد و فضایی از ترس، وحشت، ارعاب و وحشت را پدید آورد؟
احادیث و روایاتی که از دوران ظهور حضرت به ما خبر می‌دهد، چنین اتّهامی را نمی‌پذیرد. از امیرمؤمنان علیّ‌بن ابی‌طالب(ع) در شرح سپاهیان حضرت مهدی(عج) چنین آمده است:
«به منزلی هجوم نکنند؛ کسی را به غیر حق مجازات نکنند؛ هتک حرمت انسانی را مرتکب نشوند؛ ناسزا نگویند؛ دزدی نکنند؛ در حقّ یتیمی ظلم نکنند؛ راهی را خوف‌ناک نکنند؛ از مکر و حیله بپرهیزند؛ در امانت خیانت نکنند؛ کسی را که به آنها پناه می‌برد؛ محترم شمارند؛ خلف وعده نکنند؛ شکست خورده را تعقیب نکنند؛ خونی را به ناحقّ نریزند؛ به کشتن شخص مجروحی اقدام نکنند … .»8
امام رضا(ع) در وصف یوسف زهرا(ع) می‌فرمایند:
«وَ أَشْفَقَ عَلَيْهِمْ مِنْ آبَائِهِمْ وَ أُمَّهَاتِهِم‏؛9
حضرت مهدی برای آنها، از پدران و مادرانشان مهربان‌تر می‌باشد.»
قرآن کریم که ظهور حضرت مهدی(عج) و یاران او را مژده می‌دهد، از صالحان و پاکانی که وارث زمین خواهند شد، سخن می‌گوید.10
صالحان و پاکانی که دارای عمل نیک هستند، امنیّت و آرامشی پدید می‌آورند که ستایش خدای یکتا در جامعه امکان‌پذیر می‌شود.11 چگونه این پدید‌آورنده امنیّت و صلح، عامل خشونت و بی‌رحمی خواهد بود؟!
در خاتمه، سخن جاودانی امام باقر(ع) را پیرامون عصر ظهور حضرت مهدی(عح) یادآور می‌شویم که فرمودند:
«إِذَا قَامَ قَائِمُنَا وَضَعَ اللهُ يَدَهُ عَلَى رُءُوسِ الْعِبَادِ فَجَمَعَ بِهَا عُقُولَهُمْ وَ كَمَلَتْ بِهِ أَحْلَامُهُم‏؛12
آنگاه که قائم ما قیام کند، خداوند دست لطف و مرحمت خود را سر بندگان خود می‌گذارد تا به عقول آنان وحدت بخشد و خردهایشان را کامل نماید.»
آیا رشد و کمال خرد انسانی و شکوفایی استعدادها و خلّاقیت‌ها، آن‌گونه که امام باقر(ع) مژده آن را داده است، در محیطی ناامن و آکنده از تهدید، خشونت، ترس، وحشت و ارعاب امکان‌پذیر است؟!


پی‌نوشت‌ها:
1. ولتر Voltaire (1694-1778م.) نویسنده و فیلسوف فرانسوی. اندیشه‌های فلسفی وی فراز و فرود بسیار داشت. برای آگاهی از افکار وی ر.ک: «دایره‌المعارف فارسی»، ج 3، همچنین مجموعه آثار وی در سال 1954م. با عنوان «کلّیات ولتر» به چاپ رسید.
2. «رهروان حقیقت»، جواد حدیدی، (تهران، ص 32، مرکز نشر دانشگاهی، 1380) ص 32، به نقل از کلّیات آثار ولتر، ج 17.
3. J.D. Port.
4. «انسان‌دوستی در اسلام»، م. ارسل بوازار، ترجمه دکتر غلامحسین یوسفی و دکتر محمّدحسن مهدوی اردبیلی، ص 4 (تهران، انتشارات طوس، 1362).
5. برای آگاهی بیشتر ر.ک.: «انسان دوستی در اسلام»، صص 75، 78 و 119- 122 و بسیاری از صفحات دیگر.
6. «منتخب الأثر»، ص 152.
7. همان، ص 491.
8. احادیث مربوط به مهرورزی و محبّت امام عصر(عج) نسبت به انسان‌ها بسیار زیاد است. برای آگاهی بیشتر ر.ک. «المهدی»، سیّدصدرالدّین صدر، المهدی، ترجمه محمّدجواد نجفی، «غیبت نعمانی»، محمّدابراهیم نعمانی.
9. «روزگار رهایی»، ج 1، ص 129.
10. سوره انبیاء، آیه 5.
11. سوره نور، آیه 55.
12. «بحارالانوار»، ج 52، ص 328.